"jeden placze a drugi sie smieje"

nawet niepotrafie okreslic tego jak strasznie czuje sie psychicznie... najbardziej przezaza mnie to ze czuje jakby znowu dopadal mnie totalny dól z ktorego niebede juz nigdy w stanie wyjsc... naprawde nie mam juz sily na stawiane czola nowym wyzwaniom... nie mam na tyle odwagi zeby planowac co zrobie jutro... boje sie go... bo niewiem co mi przyniesie... a ja jak zwykle oczekuje najgorszego... i w pelni wieze ze tka sie stanie...